Bu hikâye, bir bahçıvanın beş kapılı bir sarayın bahçelerine olan yolculuğunu anlattı. Eymen, çiçeklerle ün salmış bir köylüydü; bir gün tellalların çağrısıyla saraya geldi ve Kral’ın emanetini aldı. Beş bahçe, günün beş vaktine yayılmıştı; her biri, vaktiyle sulanmazsa solardı. Bu, sadece bir bahçecilik öyküsü değildi; insan kalbinin zayıflığını, sadakatin değerini ve yasağın cazibesini sorgulayan bir masaldı. Adem ile Havva’nın yasak meyvesinden şeytanın fısıltısına kadar, Eymen’in hikâyesi, hepimizin içinde yatan dürtüleri yansıttı. Namaz gibi, vakitlerin düzeni kutsaldı; ama insan, bu düzeni bozmaya her zaman meyilliydi. Eymen’in serüveni, bize bir ayna tuttu: Sadakat mi, tembellik mi? Affa güvenmek mi, yoksa bedel ödemek mi? Okuyun, düşünün, karar verin.
Suriye, 2011’de bir baharla uyandı. Barışçıl protestolar, özgürlük ve adalet umuduyla sokakları doldurdu. Ama bu bahar, kısa sürede kana bulandı. Beşar Esad rejimi, muhaliflerini susturmak için demir yumruğunu indirdi; on binler kayboldu, şehirler harabeye döndü, aileler parçalandı. Bu kaosun gölgesinde, Şam’ın kuzeyindeki bir tepede yükselen Sednaya Hapishanesi, rejimin en karanlık yüzü oldu. Burası bir cezaevi değil, bir mezbahaydı; insanlığın unutulduğu, umudun zincirlendiği bir ölüm kampı.
Rize’nin dağlarını, Rumların yıkılmasından sonra Oğuz Türkleri yurt edinmişti. Bu topraklar, asırlık bir mirası taşır. Kaçkar Kalesi, ya da nam-ı diğer Kale-i Bala, Bizansın eliyle yükselmiş, onların savaşçı ruhunu barındırmıştır. Kaçkarlar, sarp kayalıklarıyla gökyüzüne selam durur; Ayder, sislerin koynunda bir inci gibi saklanır. Sözlü tarih fısıldar: Atlarının nal izleri bu vadilerde, türküleri bu yaylalarda yankılanmıştır. Moğol atlılarının tozu, Haçlı gemilerinin dalgaları, bu dağların sınavı olmuştur.
Kasabalar vardır, tozlu yollarıyla kaderi fısıldar. Yiğitler vardır, aynı sokakta doğar, aynı ekmeği paylaşır, ama gönülleri ayrı ufuklara bakar. Bu hikâye, iki dostun, Erdem ile Kemal’in yolculuğudur. Biri karanlığa, diğeri nura yürüdü. Dünya, onlara ayna oldu; ne gördülerse, kalplerinden yansıdı. Ey okuyan, satırları çevirirken şunu unutma: Her yol, bir seçimdir; her seçim, bir hakikate kapı aralar. Şimdi, bu destansı serüvene adım at. Belki sen de kendi yolunu bulursun.
