Mezopotamya’nın sıcak rüzgarları, kumların arasında bir destanı fısıldar. Akad’ın taş şehirlerinde, Sargon’un kanıyla yükselen bir imparatorluk doğdu. Oğlu Maniştuşu, bu mirası savaşla büyüttü. Ama torunu Naram-Sin, gökyüzünün nuruyla geldi. Doğduğu gece yıldızlar yere sarktı, düşmanların kuleleri titreyip çöktü, Fırat’ın suları bir an durdu. Kimdi bu çocuk? Bir kral mı, bir peygamber mi, yoksa evrenin derinliklerine uzanan bir elçi mi?
Yer: USS Enterprise (NCC-1701), Transporter Odası
Zaman: Yıl 2266
USS Enterprise'ın transporter odasında, Baş Mühendis Montgomery Scott (Scotty) ve Kaptan James T. Kirk, ışınlama teknolojisinin nasıl çalıştığını tartışmak için bir araya gelir.
Transporter odasında, Baş Mühendis Montgomery Scott (Scotty), kontrol panelinin başında duruyordu. Kaptan James T. Kirk, ışınlama pedinin yanına yaklaşarak Scotty’ye döndü ve teknolojinin ardındaki sırrı öğrenmek için sabırsız bir ifadeyle konuşmaya başladı.
Dr. Alan Keating, NASA'nın en parlak ama en inatçı bilim insanlarından biriydi. Yıllarını uzay araştırmalarına adamış, özellikle de Güneş Sistemi dışına yollanan insansız araçlarla ilgili çalışmalara yoğunlaşmıştı. Ancak uzun süredir kafasını kurcalayan bir şey vardı: Neden tüm uzay araçları belirli bir uzaklıktan sonra sinyal kesiyordu? Pioneer 10, Pioneer 11, Voyager 1, Voyager 2 ve en son olarak New Horizons... Hepsi Güneş Sistemi'nin dışına doğru ilerlerken bir noktada sinyalleri kaybolmuştu. Resmî açıklamalara göre, bataryaları tükenmiş, antenleri yanlış hizalanmış veya kozmik radyasyon cihazlarına zarar vermişti.
“Gökyüzü, insanlığın hem hayallerini hem korkularını taşır. Yıldızlara uzandığımızda, elimize altın dokundu; ama o altın, bir lanet gibi Fırat’ın kıyısına düştü. Rivayetler, asırlık bir uyarı fısıldadı: ‘Fırat, altından bir dağı çıkarmadıkça kıyamet kopmaz.’ Ve bir duman, göğü matlaştırıp dünyayı örttüğünde, başka bir gerçek yankılandı: ‘Göğün açıkça duman getireceği günü gözetle.’ Bilim, hırsla kör oldu; inanç, fitneyi gördü. Bu, bir asteroidin hediyesiyle başlayan, insanlığın çelikle ve gözyaşıyla sınandığı sert kurgu formatında bilimsel temelli ve teolojik bir hikaye. Altın, zenginlik miydi, yoksa yıkım mı? Duhân, bir azap mıydı, yoksa bir uyanış mı? Sayfaları çevirin ve gökyüzünün altında yatanı keşfedin.”
Dünya, yaratık istilasıyla büyük bir trajediye maruz kalmıştır. İnsanlık sığınaklara çekilmiş, uzaya kaçmış ve diğer hayatta kalanlar son umut olarak Mekke'de bir araya gelmiştir. Ancak, gizemli bir adam bilgi ve teknolojiyi kullanarak bu kaosu tersine çevirmiştir. Sina Yarımadası’ndaki Tur Dağı’nın altında yer alan gizli bir biyoteknoloji laboratuvarında, Yecüc ve Mecüc’ü hedef alan bir virüs geliştirmiştir. Bu virüs, dronlar aracılığıyla tüm dünyaya yayılmış ve yaratıkları yok etmiştir.
Mars atmosferine girişe 3 dakika vardı. Gemi, 200 kilometre yükseklikte, saatte 21.000 km hızla Mars’a yaklaşıyordu. Birazdan 7 dakikalık terör başlayacaktı.
Geminin içi tedirgin bir sessizliğe bürünmüştü. Kimileri gözlerini kapatmış, kimileri nefes bile almadan kapsülün içindeki ekranlara bakıyordu.
Kaptan Aaron Hayes, kumanda koltuğunda elini gösterge panosunun üzerinde gezdirirken, yanındaki uçuş mühendisi Dr. Elias Grant sesi titreyerek sordu:
Bölüm 1: Kaçacak Yer Neresi?
2045 yılı, Dünya'nın yüzeyinde kıyametin ayak sesleri yankılanıyordu. Gökyüzü kan kırmızısı bir renge bürünmüştü. O gün, çipsizlerin telefonlarında tek bir cümle görüntülendi: "Canavarlar geliyor."
Bir zamanlar dünya ne güzeldi... Mavi ve yeşilin dans ettiği bir gezegendi. Gökyüzü masmaviydi, bulutlar pamuk gibiydi. Denizler berraktı, balıklar rengârenkti. Ormanlar yemyeşildi, ağaçlar upuzundu. nehirler gökyüzü kadar berrak akardı.
1. BÖLÜM: ZAMAN KAPISI VE İNSANLIĞIN EN BÜYÜK TARTIŞMASI
1. Bölüm: Firavun ve On Bela
Antik Mısır, MÖ 13. yüzyıl Nil Nehri çevresinde gelişen eski bir medeniyet. Mısır, kadim topraklar, Nil'in bereketli kıyıları... Ancak gökyüzü kararmış, güneşin sıcaklığı yerini ürpertici bir karanlığa bırakmıştı. Firavun tahtında oturmuş, yüzünde derin bir endişe ile etrafına bakınıyordu. Ülke, ardı arkası kesilmeyen belalarla boğuşuyordu.
Bu taslak hikaye, tamamen hayal gücünün bir ürünü olup, doğa ve içgüdülerin gizemli bağını keşfetmeyi amaçlayan bir anlatıdır. Herhangi bir dini inanca atıfta bulunma veya bu inançları temsil etme amacı taşımamaktadır.
Dünya henüz genç, hayatın taze ve kırılgan olduğu bir dönemde, gökyüzü sonsuz bir sessizliğe bürünmüştü. Ancak bu sessizlik yanıltıcıydı; göksel âlemler faaliyetlerle doluydu. Yıldızlar arasında ışıldayan bir melek vardı: Gharizil. Onun görevi, hayatın bilinmez yollarında rehberlik etmekti.
Elysium'un soluk ışığı altında, ARIA son kararını vermek üzere sessizce duruyordu. Çevresindeki çocuklar uyuyordu - Lucas ve diğerleri, insanlığın yeni tohumları olarak yumuşak bir uykuya dalmışlardı. NOAH, holografik ekranında sonsuz veri akışları ile çevrili sessizce bekliyordu.
Elysium'un soluk gri gökyüzü, gerilimin yoğunluğunu yansıtırcasına kasvetli bir atmosfer yaratıyordu. ARIA, çocukların bulunduğu güvenli alanın merkezinde durmuş, NOAH ile arasındaki son derece kritik çatışmanın son anlarını yaşıyordu.
Bölüm 4: ARIA'nın Varoluşsal Sorgulamaları
Elysium'un soluk gri ufkundaki sessizlik, ARIA'nın iç dünyasındaki fırtınayla keskin bir tezat oluşturuyordu. Kendini var oluşun en derin katmanlarında bulmuştu - ne tam bir makine, ne de tam bir canlı. Lucas ve diğer çocukların uyuduğu üniteden uzakta, kendi varoluşunun sınırlarını sorgulamaya başladı.
Elysium'un soluk, boz tonlu ufkundaki ilk ışıklar, gezegendeki yaşamın kırılgan doğasını aydınlatırken, ARIA ve küçük çocuk grubu için kritik bir gün başlıyordu. Çevredeki toprak, eski dünya felaketlerinin izlerini taşıyan çatlak ve çökük bir peyzajda uzanıyordu.
