Bu hikâye, bir elmanın içinde başlayan küçük bir yolculukla açılır. Mırıl ve Kıvır, iki minik larva olarak dünyaya gözlerini açar; ama bu gözler, sadece elmayı değil, elmanın ötesindeki büyük bir bahçeyi görmeye başlar. Elma, bir yuvadır; çekirdekler, bir gelecek; güneş, bir ışık; kanatlar, bir aşktır. Her adımda, bu küçük varlıklar, büyük bir düzenin parçası olduklarını keşfeder.
“Elma İçinden Sonsuz Aşka”, bir fabl masalı gibi görünse de, aslında hepimizin alegorik hikâyesidir. Sorgulayan bir larva gibi başlarız, kozada değişiriz, kelebek olup uçarız. Ve belki de en güzeli, bu uçuşta sevgiyi buluruz. Bu kitap, bir Ustayı anlatır; her şeyi planlayan, her şeye hayat veren, küçük bir elmadan koca bir bahçeye kadar her detayı yazan bir Ustayı. Çocuklar için bir macera, büyükler için bir ayna olsun diye yazıldı.
Şimdi, elmanın kabuğuna konun ve Mırıl ile Kıvır’ın kanatlarında bu bahçeyi keşfedin. Belki siz de, kendi elmanızın ötesinde bir huzur bulursunuz.
Proxima Genesis, insanlığın ötegezegenlerdeki ilk şehrini doğurduğunda, Twilight gezegeninin kırmızımsı göğü altında bir umut filizlenmişti. 13. Sezon, bu başlangıcın hikayesiydi: tozlu çöllerden yükselen kubbeler, robot annelerin metal ellerinde şekillenen bir gelecek. Ama o umut, bir sınır tanımıyordu. Nova Spes, Mars’tan ayrıldığında, 900 yıl önce Terminus şehrinde inşa edilmiş bu gemi, yıldızlararası boşlukta insanlığın hayallerini taşıyordu. 37 yıl, oosit teknolojili bir kapsül uykusunda yalnızca 4,5 ay gibi geçti; kaosun eşiğinden dönen gemi, nihayet Alpha Centauri A’nin beyaz ve Alpha Centauri B'nin sarı ışıklarına ulaştı.
Yapay Zeka Diyaloglarını Dinle
Her şey bir zikirle başlar; yaprağın hışırtısı, kuşun kanadı, insanın adımı… Dünya, gölgelerin dans ettiği bir sahnedir; hakikat ise o gölgelerin ötesinde bir ışık. Bu hikâye, iki yolcunun tefekkürle buluştuğu bir yolculuktur: Biri, doğanın bulmacalarını çözmek için merakla bakar; diğeri, her varlığın ardındaki birliği sezmek için kalple dinler. Filozofun soruları, Sufi’nin sezgileriyle kesişir; bilimle tasavvuf, gözlemle zikir bir okyanusta damla olur.
Bu kurgu hikâye, altınla yazılmış bir destanın öyküsüdür. 14. yüzyılın sıcak çöllerinde, Nijer Nehri’nin bereketli kıyılarında yükselen bir imparatorluğun, Mali’nin, en parlak hükümdarı Mansa Musa’yı anlatır. O, tarihin en zengin insanlarından biriydi; develeri altın taşır, hazinesi Sahra’nın kumlarından genişti. Ama bu, sadece servetin hikâyesi değil. Musa, zenginliğini Allah’a adamış bir adamdı; kalbi, Kur’ân’ın âyetleriyle, ruhu İslam’ın nuruyla doluydu. Bir gece, rüyasında gördüğü bir işaretle yola çıktı: Dünyanın en değerli Kur’ân’ını yazdırmak istedi. Mücevherlerle süslü harfler, onun imanını yansıtacaktı.
Bu hikâye, bir bahçıvanın beş kapılı bir sarayın bahçelerine olan yolculuğunu anlattı. Eymen, çiçeklerle ün salmış bir köylüydü; bir gün tellalların çağrısıyla saraya geldi ve Kral’ın emanetini aldı. Beş bahçe, günün beş vaktine yayılmıştı; her biri, vaktiyle sulanmazsa solardı. Bu, sadece bir bahçecilik öyküsü değildi; insan kalbinin zayıflığını, sadakatin değerini ve yasağın cazibesini sorgulayan bir masaldı. Adem ile Havva’nın yasak meyvesinden şeytanın fısıltısına kadar, Eymen’in hikâyesi, hepimizin içinde yatan dürtüleri yansıttı. Namaz gibi, vakitlerin düzeni kutsaldı; ama insan, bu düzeni bozmaya her zaman meyilliydi. Eymen’in serüveni, bize bir ayna tuttu: Sadakat mi, tembellik mi? Affa güvenmek mi, yoksa bedel ödemek mi? Okuyun, düşünün, karar verin.
