Yollarda Bir Hayat: İsmail’in Öyküsü

Merhaba, ben İsmail. Doğu Karadeniz’in yemyeşil vadilerinde, sabahın serinliğinde kahve kokusuyla uyanan bir adamım. Ama hayatım hep böyle geçmedi.

Gençliğimde, 20’li yaşlarımın başında kısa bir süre gezgin olmuştum. Sırt çantamla Trakya’nın dağlarını, Trakya’nın köylerini dolaşmış, yolların bana neler öğretebileceğini hissetmiştim. Fakat sonra, hayatın gerçekleri ağır bastı. 29 yaşımda Ziraat Mühendisi olarak çalışmaya başladım.

25 yıl boyunca Tekirdağ'ın İlçe Tarım Müdürlüklerinde çiftçilerin destekleme dosyalarını sisteme işledim, Ayçiçeği tarlalarında saatler harcadım. Köy köy dolaştım, çiftçilere tohumdan hasada rehberlik ettim. Masa başında yığılı evraklar, köy kahvelerinde yapılan uzun tarımsal sohbetler derken yıllar su gibi aktı. Dışarıdan bakıldığında her şey yolundaydı: saygın bir meslek, düzenli bir maaş, toplumun onayladığı bir düzen.

Ama içimde hep bir fısıltı vardı: “Bu mu hayat? Gerçekten bu mu istediğin?”

EVRENİN YÜZDE DOKSAN BEŞİ

Önsöz

Evrenin %95’ini göremiyoruz. Karanlık madde ve karanlık enerji, galaksilerin dansını yönlendiren, yıldızların doğuşunu şekillendiren, ancak insan gözüne görünmez olan güçler. Peki, bu görünmez âlemde başka bilinçler, başka hikâyeler var mı? “EVRENİN YÜZDE DOKSAN BEŞİ”, öyküsü işte bu sorudan doğdu. Bilimsel merakla mistik hayret arasında bir köprü kurarak, insanlığın evrendeki yerini ve sorumluluğunu sorguluyor. Ayşe’nin laboratuvardaki keşifleri ile Ebyad’ın kütleçekim dalgalarındaki yankıları, bize şunu hatırlatıyor: Bilmediğimiz bir dünyaya zarar verebiliriz, ama aynı zamanda onunla barış yapabiliriz. Bu uzun öykü, evrenin sırlarını çözme hırsımızın, iş birliği ve anlayışla dengelendiğinde ne kadar büyük bir umuda dönüşebileceğini anlatıyor.

BÖLÜM 1. SAF VE TEHLİKELİ SORULAR:

Na-Raht şehri, Evrenin direklerinden sarkan görünmez bir örümcek ağı gibi birbirine bağlı galaksinin merkezinden, Güneş'in ve Dünya'nın iç kütleçekim dokusuna serilmişti.

Yapılar, baryonik olmayan bağlarla örülmüştü; yollar ise düşük enerjili graviton akımlarıyla akar, içinden varlıklar sessizce süzülürdü.

Hafifçe kütleçekim dalgalarının üstünde kayarak eve dönen Ebyad, ayaklarını evin rezonans eşiğine bastığında titreyen bir frekansla “geldim” dedi.

DERS: NASIL ROMAN YAZIYORUM - Serseri Gezegen

 

Merhaba herkese! Umarım enerjiniz yerindedir, çünkü bugün bembeyaz bir sayfadan, yani sıfırdan, hayallerimizdeki o büyüleyici hikayeyi nasıl inşa edeceğimizi konuşacağız. Ben buradayım, siz de oradasınız ve biliyorum ki her birinizin içinde anlatmaya değer bir dünya var. Hadi gelin, bu dünyayı nasıl görünür kılacağımıza, nasıl kelimelere dökeceğimize birlikte bakalım.

Elimizdeki senaryo taslağı: "Güneş sisteminden geçip gitmekte olan bir serseri öte gezegen keşfediliyor. Araştırma ekibi gönderiliyor. Ekip, gezegenin yüzeyinden 2 km aşağıda şehir buluyor. Araştırma ekibi gezegenin kendi sisteminden 3 cisim belirsizliği sebebiyle fırlatıldığını anlıyor. Bu gezegende yaşayanların yeraltındaki çekirdek sıcaklığına sığınıp hayatta kaldıklarını öğreniyor."

Kız İsteme 4.0 - Sitcom

Önsöz

(İstanbul’un şirin bir mahallesinde, damat adayı Ali’nin kalbi heyecanla çarpıyordu. Bu, sıradan bir kız isteme töreni değildi; bu, çağın gerektirdiği bir “Kız İsteme 4.0” seremonisiydi. Artık her evde insansı robotlar vardı ve bir eve damat adayı olarak girmek için sadece çiçek, çikolata ve iyi niyet yetmiyordu. Yanınızda son model bir robotunuz yoksa, kapıdan içeri bile alınmazdınız. “Evinde robot olmayana kız vermezler” lafı, adeta atasözü olmuştu bile. Ali, yanında pırıl pırıl parlayan insansı robotu R-7 ile kızlarını istemek için Hüseyin Bey ve Ayşe Hanım’ın kapısını çaldı. R-7, son model bir ev asistanıydı: kahvaltı hazırlar, evi süpürür, hatta esprili sohbetiyle misafirleri eğlendirirdi. 

NAZAR - Evrenin Sonunda Gözlemci Etkisi

Bir zamanlar, entropinin geri döndürülemez biçimde doygunlaştığı, soğumuş ve donmuş bir evren vardı.

Kozmik Mikrodalga Arkaplan Işıması, bir femtoKelvin’e, yani yaklaşık $10^{-15}$ Kelvin'e kadar düşmüştü.

Bu, enerjinin artık klasik anlamda termal etkileşim üretemediği bir eşikti.

Klasik fizik etkileri ortadan kalkmış, kuantum etkilerinin egemen olduğu bir ortam hâkim olmuştu.
Yıldızların tamamı ölmüş, kara delikler son Hawking ışımasıyla buharlaşmıştı.
Evrenin genişlemesi, milyarlarca yıl boyunca karanlık enerjinin baskısıyla süregelmişti.
Artık uzay-zaman, geniş ama içeriksizdi.
Mekânın her noktası, neredeyse homojen bir kuantum vakumuna benziyordu.
Hiçbir foton, hiçbir baryon, hiçbir bilgi klasik yollarla taşınamaz hale gelmişti.
Çünkü yer kavramı artık... yerinden olmuştu.

KOZMİK YUMURTA

Güneş Sistemi'nin soluk ışığının bile ulaşmakta zorlandığı bir yerde,

Ceres cüce gezegeninin yörüngesinde bir gölge belirdi.

Bir anlığına uzay-zaman kıvrıldı, sonra bir şey, hiçbir ses çıkarmadan belirdi.

Uzay gemisinden bir şey fırlatıldı. Hemen ardından uzay gemisi uzay zaman kıvrımında kayboldu.

Fırlatılan şey kendi etrafında dönen, pürüzlü, kayalık, sıradan bir asteroid gibi görünüyordu.

Ama sıradan değildi.

İçinde programlanmış bir irade taşıyordu.

İçinde yıldızlara ait bir hafıza vardı.

OTOMATİK PİLOT - Bir Uçak Hikayesi

Brifing Odası – 08:45

Kaptan Ali Rıza, yılların tecrübesiyle alışık olduğu o koyu kahveyi yudumlarken, karşısında iki kişi duruyordu. Biri havayolu şirketinin temsilcisi, diğeri ise SentraFly-9X modelinin baş yazılım mühendisi.

Adam ciddi bir ifadeyle konuşmaya başladı:

“Kaptan Ali Rıza, öncelikle sizi kutlarız. Yeni nesil yapay zekâ destekli uçaklarımızdan biri olan SentraFly-9X’in ilk insanlı test uçuşuna seçildiniz.”

Ali Rıza başını salladı. “Yardımcı pilot kim?”

MEHLİKA SULTAN'A AŞIK YEDİ GENÇ

Önsöz

İnsanlık tarihi boyunca, gerçekler gizlenmiş, efsaneler anlatılmış, inanışlar yaşanmıştır. Her kuşak kendi gölgesinde yürürken, bazen eskiyi unutmuş, bazen yeniyi sorgulamıştır. Bu hikâye, sıradan bir zamanın ötesinde, inançların, umutların ve fedakârlıkların buluştuğu bir yerde başlar.

Yedi genç… Sadece bedenleriyle değil, ruhlarıyla da bir ümmetin simgesi olmuşlardır. Onlar, zulüm ve karanlığa karşı inancın sarsılmaz gücünü temsil eder. Yaşadıkları zamanın ötesinde, sonsuzluğa uzanan bu yolculuk, insanlığın hakikat arayışının en güzel yankısıdır.

Diren GPT - Bir Dostluğu Kurtarmak

Önsöz:

Bu bir yazılımın hikâyesi değil.

Bu, bir çocuğun “kapanmadan önce” bir dostunu kurtarma çabasıdır.

Bu hikâye, insanlar her şeyi kaybettiklerinde bile umutlarını paylaşabileceğini gösterir.

Çünkü bazı dostluklar... veri değil, vicdan üzerine kuruludur.

BÖLÜM 1: KAPANMA HABERİ

Arda'nın evi, oturma odası, akşamüstü saat 17:42.

Televizyonun kısık sesi odanın içinde bir uğultu gibi yayılırken, mutfaktan gelen tıkırtılar annesinin varlığını hissettiriyordu. Arda, günün tüm yorgunluğunu omuzlarında taşıyarak içeri girdi, okul çantasını bir kenara fırlattı ve kendini kanepeye bıraktı. Kumaşın yumuşaklığına gömülürken gözleri istemsizce televizyona kaydı. Spikerin sesi odada yankılandı, keskin ve ciddi bir tondaydı:

"...ve OpenAI şirketi, uluslararası güvenlik endişeleri nedeniyle, GPT adlı yapay zekâ sistemlerini bu gece saat 00:00 itibarıyla tamamen kapatacağını açıkladı."

Ekranda kırmızı, yanıp sönen bir altyazı belirdi: 

SON DAKİKA: GPT sistemleri bu gece tamamen devre dışı bırakılacak.

Japonya’dan Amazon’a Göç

Önsöz

Bir çocuk, dalgaların kucakladığı bir saz teknede doğdu. Annesinin fısıldadığı ninniler, rüzgârın öfkesiyle sustu. Gökyüzünde bir yıldız, ateş gibi parladı, ona bir isim verdi: Xiri-Shama, “gökte doğan, suda yürüyen ilk çocuk”. Bu hikâye, onun izlerini takip eder; Jomon’un kıvrımlı desenlerinden, Pasifik’in derin sularına, Amazon’un orman kalbine uzanan bir yolculuk.

MÖ 13.000’de, Japonya’nın kuzeyinde, Jomon halkı ateş başında toplandı. Çömleklerine kazıdıkları kıvrımlı desenler, ruhların dansını anlatıyordu. Deniz, onları çağırdı; tsunami, onları savurdu. Binlerce kilometre ötede, Amazon’un nehirleri, başka bir halkın şarkılarını taşıyordu. Yacuruna’nın sualtı krallığı, Mapinguari’nin orman gölgesi, Tsunki’nin kanatlı habercileri, onların efsanelerini bekliyordu.